مغز سوگوار (دانش غیرمنتظره‌ای که به ما می‌گوید چگونه از عشق و فقدان بیاموزیم)

از زمانی که انسان‌ها وجود داشته‌اند، با مرگ عزیزان خود دست‌وپنجه نرم کرده‌اند. شاعران و نمایشنامه‌نویسان درباره ردای تاریک سوگ، اشتیاق عمیق و احساس ویرانگر درد نوشته‌اند. اما تاکنون، دیدگاه علمی اندکی درباره این تجربه جهانی داشته‌ایم. ماری-فرانسیس اوکانر، عصب‌شناس، درمانگر و متخصص برجسته سوگ در دانشگاه آریزونا، درباره آنچه در مغز هنگام سوگ اتفاق می‌افتد یافته‌های انقلابی به اشتراک می‌گذارد و الگویی جدید برای درک عشق، فقدان و یادگیری ارائه می‌دهد. در کتاب «مغز سوگوار»، ماری-فرانسیس اوکانر پنجره‌ای جذاب و جدید به یکی از تجربیات برجسته انسانی باز می‌کند. اوکانر دهه‌ها به تحقیق درباره تأثیرات سوگ بر مغز پرداخته است و در این کتاب، با اشتیاق فراوان، علم پیشرفته عصب‌شناسی را به زبانی قابل فهم ارائه می‌دهد و ما را در این مسیر هدایت می‌کند که چگونه عشق و سوگ در مغز رمزگذاری می‌شود. عشق به نورون‌های ما کمک می‌کند تا دلبستگی‌هایی با دیگران ایجاد کنیم؛ اما با مرگ عزیزان، نورون‌ها درگیر فقدان می‌شوند به‌گونه‌ای که تصویر آینده بدون عزیزان مبهم و غم‌انگیز می‌شود. بر اساس پژوهش‌های پیشگامانه اوکانر در زمینه تصویربرداری عصبی، تحقیقات این حوزه و داستان‌های واقعی زندگی، «مغز سوگوار» درست مانند یکی از بهترین کتاب‌های علمی عمومی عمل می‌کند: ترکیبی از داستان‌گویی، علم قابل دسترس و دانش عملی که به ما کمک می‌کند درک بهتری از سوگ داشته باشیم و با آرامش و لطافت بیشتری با آن روبرو شویم یا دیگران را درک کنیم.